SKRZATY

 

 

 SKRZATY

 

W lesie, pomiędzy drzewami,

rośnie muchomor czerwony,

nazywają go tygodniem,

mieszkają w nim dziwne stwory.

 

Takie śmieszne, małe skrzaty,

kolorowe czapki mają,

imiona, jak z kalendarza,

po kolorach się poznają.

 

Poniedziałek ma zieloną,

wtorek żółtą, środa białą,

czwartek w kolorze brązowmy,

piątek niebieską, zbyt małą.

 

Sobota uwielbia fiolet,

więc na głowę taką wkłada,

niedziela jak strojna dama,

czerwoną czapkę zakłada.

 

Przenigdy się nie pomylą,

barwy wszystkie rozpoznają,

kiedy wychodzą na spacer,

swoje  czapki ubierają.

 

 Autor. Teresa Rutkowska-Wojciechowska

Ilustracja- Monika Dreger

 

 

 

 

 

 

ZAROZUMIAŁA ŻABA

 

W lesie, przy dużym stawie,

nocą żaba kumkała,

wrzeszczała, rechotała,

nikomu spać nie dała.

Nad ranem zaprzestała,

bo gardło ją bolało,

chciała w dzień pospać sobie,

ale w lesie zawrzało.

Sroka zaczęła skrzeczeć,

wilk wył jak opętany,

dzięcioł w drzewo stukał,

rysie przez sen chrapały.

M. Dreger.  Żaba — praca wykonana metodą origami płaskie z koła.

Dzik chrumkał, szukał młodych,

gęsi dzikie gęgały,

jelenie swoim rykiem,

rankiem się zwoływały.

Żaba w dzień nie zasnęła,

gdzieś sowę wypatrzyła,

zaczęła się do niej żalić,

na wszystkich poskarżyła.

W tym  lesie, zamiast ciszy,

ptaki gwiżdżą, ćwierkają,

śpiewają swoje trele,

odpoczywać nie dają.

Sowa odpowiedziała,

ty w nocy spać nie dajesz,

swoim głośnym kumkaniem,

zasady ciszy łamiesz.

Dodała też przysłowie,

słowa grzeczne i miłe,

„Nie rób nikomu tego,

co tobie jest niemiłe”.

Autor. Teresa Rutkowska-Wojciechowska

BORSUKI

 

Żyją w lasach mieszanych,

w jamach z korytarzami,

szaro czarne zwierzęta,

zwą się borsukami.

Bardzo słaby wzrok mają,

za to węch  wyśmienity,

są powolne, ospałe,

słuch mają znakomity.

Dniami odpoczywają,

nocami zaś pracują,

znoszą do swoich nor liście,

pokarmu poszukują.

M. Dreger . Borsuki — praca wykonana metodą origami płaskie\                                                                                 z koła i kwadratu.

Gromadzą w sobie tłuszcz,

jesienią i przez lato,

zimą, gdy śnieg zasypie,

całymi dniami chrapią.

 Autor. Teresa Rutkowska-Wojciechowska

 

 

 

JEŻ

Mały jeż, jeż, jeż, jeż,

tak właśnie echo niesie,

zawsze żeruje nocą,

uwielbia mieszkać w lesie.

Ma  krótkie cztery nóżki.

grzbiet pokryty kolcami,

długi i ostry ryjek,

żywi się gryzoniami.

Owady mu smakują,

dżdżownice wygrzebie z ziemi,

jeśli ktoś go przestraszy,

w kulkę kolczastą się zmieni.

M. Dregerr. Jeż — praca wykonana metodą origami płaskie z koła.

 

Ostre kolce napusza,

dotknąć się nie pozwoli,

czasami głośno tupie,

w taki sposób się broni.

                Autor. Teresa Rutkowska-Wojciechowska

RYŚ

  

Ryś, to zwierzę drapieżne,

tak echo w głuszy niesie,

podobny jest do kota,

można go spotkać w lesie.

Ma płową sierść lub rudą,

czasami bywa w cętki,

na uszach ma sterczące,

takie śmieszne pędzelki.

Nie spaceruje duktem,

jest nieufny do ludzi,

nie przyjaźni się z nikim,

respekt do siebie budzi.

Kiedy spotkasz go w lesie,

nie próbuj się z nim bawić,

może wyrządzić ci krzywdę,

zadrapania zostawić.

Ryś — praca wykonana metodą origami.

 

 

.

ŻARŁOCZNY ŚLIMAK

 

 

 

 

 

Na grzybie siedział  ślimak,

kapelusz mu objadał,

spoglądał dookoła,

białe kropki wyjadał.

Muchomora pięknego,

jak sito podziurawił,

napełnił brzuszek pusty,

podziękował, zostawił.

Uśmiechnięty, szczęśliwy,

poszedł szukać nowego,

grzyba z czerwonym łebkiem,

dorodnego, smacznego.

M. Dreger. Żarłoczny ślimak — praca wykonana   metodą origami płaskie z koła i kwadratu.

Cały dzień tak smakował,

różki w górę nastawiał,

czerwone muchomory,

bez kropek  pozostawiał.

Wieczorem zasnął syty,

pod muchomorem dużym,

deszcz padał, groźnie grzmiało,

trochę bał się tej burzy.

Przez dziurawy kapelusz,

na głowę mu kapało,

nie odpoczął nieborak,

bardzo źle mu się spało.

 

          Narysuj i pokoloruj ślimaka

DZIKI

 

                                     

Mama duża locha,

tata to odyniec, 

razem z warchlakami,

idą przez gościniec.

 

Małych dzików osiem,

mama ciągle liczy,

jak któryś się schowa,

trudno jej policzyć.

 

Poucza ich wówczas,

by się pilnowały,

powinny być grzeczne,

muszą słuchać mamy.

 

Gromadkę dzieciaków,

trudno upilnować,

dlatego to one,

muszą się pilnować.

 

Do lasu zmierzają,

gdzie jest dużo krzków,

drzew, traw, innych przeszkód,

trudnych dla warchlaków.

 

Z mamą zawsze raźniej,

jak trzeba obroni,

pouczy, nie skarci,

przed wrogiem obroni. 

   Autor. Teresa Rutkowska-Wojciechowska

 

                                        M. Dreger. Dziki - praca wykonana metodą origami